Dat ISEP-uitwisselingsprogramma dat mij naar Amerika laat gaan, specialiseert zich in het aanbieden van wat zij noemen “a full immersion experience”. In gewoon Nederlands: je bent in Amerika net als de rest, en wen er maar aan. Kortom: net als alle andere studenten krijg je een kamer in een dorm, en eet je in de mensa met een meal plan. (Of die verplichte “full immersion” ook van toepassing is op de fysieke verschijning van de uitwisselingsstudent is me niet verteld…)

Nee, dit bericht gaat niet over eten, maar over wonen. Nadat ik van Southwestern de bevestiging had gekregen dat ik mocht komen, had ik al een beetje rondgekeken op hun website naar wat voor dorms ze daar nou allemaal op de campus hadden staan. Het varieerde nogal: van de units die je over het algemeen veel in films ziet (lange gangen, kamers met stapelbedden) voor de eerstejaars, tot complete appartementen die je zelf moet inrichten voor het wat oudere volk.

Begin juli kreeg ik het verlossende bericht: ik was geplaatst, en ze hadden zelfs een roommate voor me weten te vinden. Moody-Shearn Hall wordt mijn nieuwe thuis. Volgens de wervende woorden van Southwestern een extreem populaire gemengde ‘residence’ voor upperclassmen, bestaande uit kamers voor twee personen die samen met nog een andere kamer een badkamer delen. Klinkt prima. Ziet er ook best oké uit:

Alleen: wáárom moet zo’n gebouw dan weer zo ontzettend op een bunker lijken?