Cirkelredenering

Wat zou je doen als je helemaal opnieuw zou kunnen beginnen? Een buitengewoon semi-diepzinnige vraag die je vanwege het adjectief \’semi\’ bijzonder vaak tegenkomt in simpele Hollywoodfilms. Maar toch. Eenmaal hier in een redelijk ver buitenland waar je niemand kent en je dus met een schone lei begint, ga je het je toch, zij het stiekem, afvragen.

M\’n voorzichtige conclusie tot nu toe is \”niet veel anders dan normaal\”, maar enigszins apart is het wel. Je bent op de een of andere manier toch bewuster met je positie bezig dan normaal en het is nog vreemder om je daarvan bewust te zijn. Gekker nog is het om na een week terug te kijken en te zien in wat voor cirkeltjes je in korte tijd verzeild bent geraakt—je hoort overal en nergens bij:

De treehuggers

Als Europeaan heb je volgens mij nogal snel dat je redelijk liberaal gevonden wordt. Zelfs als je back home helemaal niet zo\’n linkse rakker bent. In ieder geval: ik ben hier al snel geadopteerd door de hippies, de milieuactivisten, de Obamasupporters en de rabiate McCainhaters. Allen samen te vatten onder de noemer \”treehuggers\”.

De relirakkers

Deze adoptie gaat gelukkig een stuk minder ver, maar een opvallend aantal mensen dat ik heb leren kennen is ofwel zeer religieus geïnspireerd, ofwel een regelrechte fundamentalist van het \”voel de liefde van Jezus\”-soort. De campus telt zelfs een aantal christelijke fraternities en sororities. Waar ik me godzijgeprezen (mag ik ook even?) lekker buiten heb weten te houden.
Opvallend: tot deze groep behoren àlle RAs (Resident Assistants, de toezichthouders in de dorms) van mijn residence. Ook de 30-jarige Finse uitwisselingsstudente is van het godvrezende soort. 

De homoseksuelen

Stereotypebevestigend is mijn theaterwetenschappen studerende roommate een redelijk nichterige homo. Maar dat mijn mentor, de buurjongen (flamboyante nicht, overigens), het meisje met wie ik mijn filmproject moet doen en verder niet echt duidelijk te beschrijven maar in mijn kringetje aanwezige personen allemaal óók niet-hetero zijn is op z\’n minst opvallend. Dat ik zonder het te beseffen een uitnodiging voor een homofilmfestival heb geaccepteerd: ook opvallend. 

Al de anderen zijn wat te divers om samen onder één noemer te scharen, maar onder hen bevinden zich onder andere wapenactivisten, republikeinen, cowgirls, cheerleaders en ander volk. Maar wat voor groep ik ook tegenkom: normale mensen zitten er overal. Mis ik thuis ook zoveel leuke mensen? Of is je cirkel als je nergens bijhoort gewoon erg groot?