Weer niks

Het zit maar niet mee. Of wel, dat ligt maar net aan je perspectief, maar ik had het wel eens leuk gevonden, om zo\’n hurricane van dichtbij mee te maken. Ik ben er nu toch. Maar net als Gustav toonde ook Ike zich ondanks zijn jongensnaam meer vrouwelijk dan mannelijk in zijn onvermogen om een simpele routebeschrijving te volgen en is het buitenste randje van die storm ons op zo\’n 15 mijl gepasseerd. De radiostilte van de afgelopen dagen betekende dus niet dat ik meegenomen was door een of andere windhoos—het was eerder de wervelwind aan huiswerk die me van de straat hield.

Maar, omdat je altijd alles van de zonnige kant moet bekijken: het heeft er wel voor gezorgd dat ik nu de eerstkomende tijd geen boodschappen meer hoef te doen voor eten. Mijn voorraden La Vache Qui Rit en Nutella reiken tot ver in de volgende maand en mocht ik toch nog honger krijgen, dan kan ik altijd nog aan m\’n stash droge crackertjes of graanrepen beginnen. 

Hoewel Georgetown (en Austin dus ook) dus buiten het bereik is gebleven van Ike, is Houston dat helaas niet gelukt. Daar is heel veel verwoest door alle wind, en sommige gebieden zijn op dit moment nog steeds afgesloten en/of verstoken van water en elektriciteit. Het centrum van Houston zag er zondagochtend uit als een oorlogsgebied en Galveston, het eilandje voor de kus van Texas, bestaat alleen nog op de kaart, bij wijze van spreken. Veel mensen hier op de universiteit komen oorspronkelijk uit de omgeving van Houston, sommigen hebben hun hele hebben en houden thuis verloren en voor veel van hen was het niet de eerste keer. Dat de stemming hier niet altijd even vrolijk is, laat zich dus raden en het komt nog eens extra dichtbij doordat sommigen hun families hier op de campus in hun kamer hebben ondergebracht. Waar de sfeer het dan soms misschien een beetje laat afweten, de Texaanse spirit van trots-zijn en \’kop-op\’ is er nog steeds. En da\’s best mooi.

Een overzichtje van de aftermath van Ike (het is een soort van fotogalerij):

(Je gaat je alleen wel afvragen wanneer die Amerikanen nu eens zullen leren hun huizen niet van karton te bouwen…)