Woorden komen later weer, voor nu: plaatjes om naar te kijken. Ook leuk! Zie hier. (Foto’s die je nog niet gezien hebt staan in de albums Halloween, Stilte voor de storm en Elections…veel plezier!)

Nu het stof van de verkiezingen weer een beetje is neergedaald (een beetje maar, want mensen zijn hier nog steeds lyrisch en hebben moeite om er niet over te praten), is het dagelijks leven hier weer teruggekeerd naar zijn normale routine. Vreemd, maar het lijkt op een soort van leegte, alsof we allemaal zijn achtergelaten in een stoffige en enigszins verlammende aftermath. Wat er nu gaat gebeuren weet niemand, maar iedereen probeert zo langzamerhand in ieder geval zijn dagen weer op te vullen met wat anders dan politiek. Continue reading Terug in de tijd →

Het is Obama! Je kunt onmogelijk bevatten hoe speciaal het is om nu hier te zijn–“this is an epic moment in US history” is wat ik rondom me hoorde. Wow. Dit is zo mooi.

Vandaag is het menens. De dag waar iedereen hier zo lang vol frustratie (want de laatste campagnedagen duurden lang) naar heeft uitgekeken, is begonnen. Vier november tweeduizendacht — een dag die als het aan de meerderheid van de mensen hier op de campus ligt de geschiedenis in zal gaan als de dag dat Barack Obama de race om het Amerikaanse presidentschap won.

Maar het grote frustrerende wachten begint nu pas echt, de komende uren zullen traag voorbijgaan terwijl iedereen hier gespannen zit te wachten op de uitkomst. De eerste uitslagen kwamen vannacht, net na twaalven, binnen: de 21 geregistreerde stemmers in Dixville Notch, New Hampshire hebben laten weten dat hun voorkeur 15 tegen 6 uitgaat naar Obama — een klein begin, maar wel een historisch beginnetje: het is voor het eerst sinds 1968 dat Dixville Notch zich achter de Democratische kandidaat schaart.

Het is te hopen dat Dixville een indicatie was voor het momentum in het land. Ik ben ondertussen zelf zo ondergedompeld geraakt in al het verkiezingsgeweld dat ik het gevoel heb dat er voor mij net zo veel op het spel staat als voor m’n vrienden hier. Dat is natuurlijk niet zo, bij lange na niet, maar ik hoop van harte dat m’n avonden langs de deuren gaan en het registreren van kiezers op de universiteit niet voor niks is geweest. We gaan het zien; over zo’n 14 uur weten we meer.

Ik hou jullie op de hoogte.

Hieronder: where all the magic happens, het lokale kiesbureau.

Afgelopen vrijdag kregen we op Southwestern onze welverdiende herfstvakantie…eindelijk! En omdat op de campus blijven dan wel het laatste is waar je zin in hebt, ga je reizen! In mijn geval betekende dat dat ik zaterdagmorgen om 5:00 op het vliegveld stond met m’n koffertje en m’n $100 zakgeld dat ik van de universiteit had gekregen (erg leuk, ik weet het), te wachten op de vlucht naar Chicago.

Waarom Chicago? Eigenlijk heel simpel: deze zomer in Parijs, tijdens m’n cursus Frans, ontmoette ik Nick, een Amerikaanse jongen die hier in Chicago aan de University of Chicago studeert. Hij nodigde me uit om langs te komen en een kwartier later was het ticket geboekt.

Een echt verhaal komt later wel, voorlopig laat ik het even bij wat plaatjes…

Een cliché, ik weet het. De afgelopen weken heb ik het schrijven nogal verwaarloosd. Althans, het schrijven in het Nederlands – ik geloof niet dat m’n toetsenbord de afgelopen weken ook maar iets te klagen heeft gehad over aandacht. Druk!

Maar, om het een beetje goed te maken, de leukste dingen van de afgelopen weken bij elkaar: een soort van Toppers in Concert — Texas in vogelvlucht!

Continue reading Geen nieuws goed nieuws →