Vandaag is het menens. De dag waar iedereen hier zo lang vol frustratie (want de laatste campagnedagen duurden lang) naar heeft uitgekeken, is begonnen. Vier november tweeduizendacht — een dag die als het aan de meerderheid van de mensen hier op de campus ligt de geschiedenis in zal gaan als de dag dat Barack Obama de race om het Amerikaanse presidentschap won.
Maar het grote frustrerende wachten begint nu pas echt, de komende uren zullen traag voorbijgaan terwijl iedereen hier gespannen zit te wachten op de uitkomst. De eerste uitslagen kwamen vannacht, net na twaalven, binnen: de 21 geregistreerde stemmers in Dixville Notch, New Hampshire hebben laten weten dat hun voorkeur 15 tegen 6 uitgaat naar Obama — een klein begin, maar wel een historisch beginnetje: het is voor het eerst sinds 1968 dat Dixville Notch zich achter de Democratische kandidaat schaart.
Het is te hopen dat Dixville een indicatie was voor het momentum in het land. Ik ben ondertussen zelf zo ondergedompeld geraakt in al het verkiezingsgeweld dat ik het gevoel heb dat er voor mij net zo veel op het spel staat als voor m’n vrienden hier. Dat is natuurlijk niet zo, bij lange na niet, maar ik hoop van harte dat m’n avonden langs de deuren gaan en het registreren van kiezers op de universiteit niet voor niks is geweest. We gaan het zien; over zo’n 14 uur weten we meer.
Ik hou jullie op de hoogte.
Hieronder: where all the magic happens, het lokale kiesbureau.
